| | | Potrawa: Flaczki myśliwskie po polsku |  |
| Składniki:
| Sposób przygotowania:
Flaczki po rozmrożeniu musimy najpierw dokładnie wymyć, następnie sparzyć wrzątkiem, aby zdjąć błonę. Następ-nie zalewamy zimną wodą i gotujemy na wolnym ogniu do miękkości, zmieniając co najmniej 3 razy wodę podczas gotowania. Flaki, mimo że bardzo cienkie i wydawałoby się delikatne, gotuje się niemal dwa razy dłużej niż wołowe, tak więc trzeba przeznaczyć na to co najmniej jeden cały dzień. Następnie wyję-te i ostudzone kroimy na bardzo drobne paski i dodajemy do odcedzonego, wcześniej ugotowanego rosołu. Jeśli flaków mamy mało, to możemy dodać jeszcze paczkę wołowych. Do naszej potrawy koniecznie jest dodanie także białej zasmażki (w tej proporcji z dwóch łyżek mąki), przypraw, w których nie może zabraknąć majeranku i szczypty imbiru Gałkę muszkatołową można dać, ale niekoniecznie. Dopiero teraz potrawę solimy, doprawiamy pieprzem i dalej gotujemy. Aby flaki były naprawdę myśliwskie, robimy dość dużą liczbę pulpetów: zmielone mięso jelenia, sarny lub łosia, wymieszane pół na pół z łojem wołowym kruchym, tak jak do kołdunów (gdy ta-kiego nie mamy, to może być świeżutka słoninka lub tłusty boczek), z dodatkiem zeszklonej na tłuszczu cebuli, majeranku, szczypty imbiru i pieprzu. Z tego far-szu formuje się kulki wielkości kasztana i wtedy, kiedy gotujemy flaki w rosole, to tuż przed podaniem wrzuca się do nich pulpety na krótko, wtedy są najsmaczniejsze. Jeśli ktoś woli, może nie robić pulpetów. Wtedy gorącą potrawę podaną na talerzu dobrze jest posypać ostrym, tartym żółtym serem.
Dobrze przyrządzone flaki po wystygnięciu muszą stanąć sztywną galaretą. Danie, pachnące igliwiem i naszym polskim lasem, nie może, ale musi zachwycić każdego. | | Źródło: Grzegorz Russak |
|
