| Potrawa: Bażant ptak królewski |
| Składniki: |
| Sposób przygotowania: Bażant wymaga dużo więcej zachodu niż inne ptactwo, gdyż ma bardzo chude mięso. Tuszka bażanta powinna rozpoczynać swoją drogę na stół w bejcy warzywnej, którą robi się z drobno tarkowanej włoszczyzny (marchew, seler, pietruszka, por) z dodatkiem jałowca i rozmarynu. Do bejcy dodajemy olej, wino czerwone, niektórzy zamiast wina dodają ocet winny, szczególnie wtedy, kiedy bażant będzie podawany w sosach śmietanowych. Bejcę się soli i pieprzy, i wyciska do niej dobrze umyte cytryny, które pokrojone, dodaje się do warzyw. Bażanta najlepiej bejcować w kamiennym lub glinianym naczyniu, które wkładamy do lodówki nie krócej jednak niż na dwa dni. Tuszki po wyjęciu z bejcy, przed pieczeniem bardzo dokładnie bardujemy, tzn. zawijamy tak szczelnie w cienkie plasterki słoninki, aby bażanta nie było widać. Słoninkę łatwiej po-kroić na takie płaty, jeśli ją wcześniej pod-mrozimy. Mocujemy na tuszce, okręcając pieczeń kilkakrotnie nitką. Bażanta do pieczenia można owinąć folią aluminiową lub inną, przeznaczoną do pieczenia. Pieczemy bażanta do miękkości (starsze dłużej, a młode krócej), często podlewając. Gdy mięso jest zafoliowane, tuszkę rozwijamy z folii, zsuwamy bardy i kolorujemy, posypując lekko cukrem. Proszę robić to z dużym wyczuciem, żeby nie przesuszyć pieczeni. Tuszki po schłodzeniu luzujemy, czyli najpierw przecinamy na pół wzdłuż mostka i od środka wyjmujemy kości. Sos mięsny z pieczeni miksujemy i zachowujemy. Najsmaczniejszy jest bażant podawany na grzance, ale równie smaczny jest przyrządzany w sosie śmietanowym. Grzankę wykrawamy z miękiszu dużej bułki. Powinna ona zmieścić pół tuszki. Bułkę, umoczoną w mleku lub nie, smażymy do złotego koloru na patelni lub na głębokim tłuszczu we frytkownicy. Grzankę smarujemy pasztetem z zająca i na niej układamy pół wyluzowanej tuszki, którą odsmażamy na maśle i taką kompozycję polewamy sosem zrobionym na bazie sosu z pieczeni, z żurawiną lub galaretką z czerwonej porzeczki, wiążąc ciemną zasmażką. |
| Źródło: Grzegorz Russak |